De Maekerij, een safe space

Een safe space. Zo omschrijft Doriane Spans (35) het Maekerscafé Pen(seel) & Papier. Drie jaar geleden begon ze voorzichtig met schetsen na het lezen van een boek, nu spat de liefde voor tekenen van haar af. Een gesprek over rust in je hoofd, de rol van creativiteit in de maatschappij en die eeuwige innerlijke criticus.

Danny Gregory. Dat is de auteur die Doriane aanzette om het gewoon eens te proberen, dat tekenen. Al snel begreep ze dat het niet om het resultaat draait, maar om het tekenen zelf. Het bleek een vorm van meditatie, een flow – vergelijkbaar met wat je voelt als je intens sport.

Tekenen is echt wel jouw ding, Doriane?

Echt wel! Vanaf het eerste moment voelde ik dat het me hielp ontspannen, dat ik alleen maar met dat tekenen bezig was en dat alle andere gedachten in mijn hoofd wegvielen. Ik ben geen zweverig type, maar weet dat meditatie belangrijk is om rust te vinden in de drukte van elke dag, en dat is wat tekenen voor me doet. De race van het dagelijks leven is soms zo overweldigend en tekenen zorgt voor balans. Dat is voor mij de motivatie om het te blijven doen, samen met het feit dat je, door vaker te tekenen, er ook gewoon steeds beter in wordt.

Je bent al een tijdje lid van het Maekerscafé Pen(seel) en Papier. Hoe kwam je bij De Maekerij terecht?

Mijn nicht werkte hier en zei me op een dag: “Doriane, dat moet je proberen, dat is echt iets voor jou.” Ik kan haar alleen maar gelijk geven. Het Maekerscafé, dat was echt thuiskomen voor mij. Ik voelde meteen een grote klik met de andere deelnemers en met De Maekerij zelf. Alsof ik plots in een wereld van gelijkgestemde zielen terechtkwam, zo leek het. Sindsdien ben ik er elke maand bij en broed ik zelfs met een paar andere deelnemers op het plan om er een tweewekelijkse afspraak van te maken.

Wat moeten mensen die de Maekerscafés niet kennen zich hier bij voorstellen?

Een Maekerscafé is gewoon een ontspannen avond met mensen die graag creatief bezig zijn. We werken allemaal aan onze eigen tekening en ondertussen praten we wat. In het begin gaan de gesprekken over wat we willen tekenen en over de verschillende technieken, maar al snel worden er ook andere onderwerpen aangesneden. Er hangt echt een losse sfeer. We kunnen tijdens de workshops ook het materiaal van De Maekerij gebruiken, en dat is een fijne aanvulling op je eigen materiaal.

De groep is heel divers, van studenten tot zestigers. Sommige deelnemers hebben jarenlang niet getekend en zetten dan plots de mooiste tekening op papier. Maar denk zeker niet dat we allemaal een artistiek beroep hebben of in de creatieve sector werken. We zijn een groep gewone mensen met gewone jobs, die gewoon heel erg van tekenen en schilderen houden.

Een Maekerscafé gaat dus niet enkel over het creatieve, maar ook het sociale aspect speelt een belangrijke rol?

Dat klopt. Het is zo heerlijk om samen te zitten met mensen die dezelfde passie met je delen. Als volwassene is het niet makkelijk om nieuwe mensen te leren kennen die op dezelfde golflengte zitten. In De Maekerij gaat dat quasi vanzelf. Mensen hoeven echt geen drempelvrees te hebben om bij ons aan te sluiten, ook als je bijvoorbeeld wat timide bent of nog maar heel weinig ervaring hebt. Je kan uitleg vragen aan de andere deelnemers, we experimenteren samen en leren van elkaar.

Het is ook de plaats waar je je schetsboeken kan tonen en de schetsen van andere mensen kan inkijken. Dit klinkt vanzelfsprekender dan het is: een schetsboek is iets persoonlijks, een soort dagboek, en dat deel je niet met iedereen. Maar een Maekerscafé is een safe place, waar je in alle veiligheid kan tonen wat je gemaakt hebt, wat goed lukte, maar ook wat beter kan.

Hoe ga je zelf om met een tekening die minder goed geslaagd is? Maakt je innerlijke criticus het je soms niet moeilijk om door te gaan met tekenen?

Meestal laat ik die gewoon praten, die criticus, maar dat lukt niet altijd. Ik probeer mijn mindere tekeningen als een deel van het leerproces te beschouwen. Natuurlijk heb ik liever een mooi resultaat, maar ik laat me niet ontmoedigen door een slechte tekening. Ik geloof in ‘muscle memory’: als je vaak genoeg een bepaalde beweging herhaalt, dan leren je spieren uiteindelijk hoe ze die beweging moeten uitvoeren. Als ik dus vaak genoeg probeer een rechte lijn te tekenen, zullen mijn spieren op de duur onthouden hoe ze een rechte lijn moeten tekenen. Een mindere tekening is gewoon een mindere tekening. Volgende keer beter.

Dat is een houding die je ook in het dagelijks leven sterker in je schoenen laat staan.

Dat is zo, en daarom vind ik het zo jammer dat creativiteit nog al te vaak in een hokje wordt gestopt, als een soort bezigheidstherapie voor mensen met te veel tijd. Door creatief bezig te zijn, ontwikkel je skills die ook professioneel van pas kunnen komen. Doorzettingsvermogen, omgaan met falen, out of the box denken… Het zijn allemaal eigenschappen die mooi staan op een CV. Op dat vlak verschilt creatief bezig zijn eigenlijk niet veel van sporten, alleen wordt er maatschappelijk helemaal anders naar gekeken.

 

Zelf ook starten met tekenen?
Doriane geeft je enkele tips!

  • Neem pen en papier, en begin gewoon.
  • Duur materiaal is in het begin echt niet nodig. Ontdek wat je leuk vindt en investeer dan in de materialen die je zeker gaat gebruiken.
  • Geen inspiratie? Laat je inspireren door het leven van elke dag en start een art journal. Online vind je heel wat voorbeelden. Ook een tekenchallenge op Instagram kan je op weg helpen.
  • Volg je graag lessen of ben je eerder een autodidact? Schrijf je in voor een tekencursus of ga aan de slag met online filmpjes.
  • Deel je tekenplannen met iemand die je vertrouwt. Af en toe een dosis peptalk zorgt dat je het makkelijker volhoudt.

 

Benieuwd naar de tekeningen van Doriane? Volg haar op Instagram via @Dorrydraws